Blogerka Vicky Charles, która pisze samotną matkę Ahoy, pyta: „Jak sobie radzi z tym nowym trendem nazywania naszych dzieci imionami w mediach społecznościowych?”:
Widziałem tak wiele osób, które ostatnio publikują zdjęcia swoich dzieci, które robią bałagan lub robią coś w inny sposób niewygodnego, nazywając je imionami lub podobnymi. Po powrocie do szkoły pojawiło się wiele postów z osobami pijącymi Prosecco lub wiwatującymi z okazji powrotu ich dzieci do szkoły - czy tylko ja cieszyłem się, że ich dziecko było w ciągu ostatnich tygodni?
Po pierwsze, rozumiem, że ludzie piszący te posty prawdopodobnie tego nie robią, ponieważ tak naprawdę nienawidzą swoich dzieci; robią to dla śmiechu ... ale jeśli śmiejesz się ze swoich dzieci, żeby się pośmiać, czyż nie jest tak źle? Czy zrobiłbyś to z nieznajomym, którego widziałeś na ulicy? Być może, nie wiem.
Albo jeszcze jedno: co, jeśli przyłapałeś swoje dziecko na wołaniu innego dziecka imieniem albo za ich plecami, albo na twarzy? Co byś im powiedział? Założę się, że mówisz o traktowaniu innych ludzi z szacunkiem, o tym, że nie mówisz za kimś za plecami ... a jednak nie jesteś przygotowany do ćwiczenia tego, co głosisz?
jak zrobić ciasto marchewkowe
Czy pozwoliłbyś komuś innemu powiedzieć te rzeczy o twoim dziecku? Czy powiedziałbyś te rzeczy twarzy dziecka? Chyba nie. Dlaczego więc mówić to za ich plecami?
Kiedy nazywamy nasze dzieci imionami w mediach społecznościowych, może to zwiększyć poczucie koleżeństwa wśród innych rodziców, którzy czują to samo. Rozumiem, że wielu z nas potrzebuje tego od czasu do czasu. Jestem samotnym rodzicem; Wiem tak dobrze, jak każdy, kto czasami spędza dużo czasu z dzieckiem, może być obciążeniem psychicznym.
Być rodzicem może być ciężką pracą, a czasem masz ochotę krzyczeć, Zamknij się; Nie obchodzi mnie Paw Patrol! Ale ty nie. Ponieważ jest to rodzicielstwo i niezależnie od tego, czy zdaliśmy sobie z tego sprawę, czy nie, właśnie na to wszyscy się zapisaliśmy.
Kredyt Vicky Charles
Czasami publikuję w mediach społecznościowych, gdy mam zły czas; ale starannie dobieram słowa. Jest to różnica między „mam teraz trudności” i „moje dziecko jest kutasem”.
Dla mnie, chociaż działania mojej córki mogą być czasem irytujące, są to normalne działania sześciolatka. Ona nie jest kutasem; jest dzieckiem, które nie ma jeszcze pełnego zrozumienia swoich emocji; nie rozumie, że musi spać, bo jutro poczuje się gorzej; nie rozumie, że to nieustanne wiercenie się może być nieco irytujące dla mamy.
Nie chodzi o to, że moje dziecko robi coś celowo, aby mnie zirytować, ani nawet, że robi coś, czego nie należy się spodziewać; raczej to ja mam problem z normalnym zachowaniem.
Jakiś czas temu skontaktował się ze mną program radiowy z prośbą o opinię na temat celebrytki, która powiedziała, że pobyt w domu matki jest całkowicie odrętwiały. Chociaż zrozumiałem, skąd pochodzi, nie mogłem nie współczuć jej dzieciom.
Chociaż jestem pewien, że nie wstaje rano i mówi swoim dzieciom, że nienawidzi spędzać z nimi czasu, nadejdzie moment, w którym mogliby znaleźć dziesiątki centymetrów kolumny poświęcone jej wybuchowi - i czuć się bardzo zdenerwowany, że ich matka czuła się tak, gdy się nimi opiekowała. Jaka będzie jej odpowiedź? „To tylko żart”?
Chodzi o to, że to nie żartuje. W każdym razie nie dla mnie. Kiedy narzekasz, że Twoje dziecko jest kutasem w mediach społecznościowych, zapraszasz innych do przyłączenia się. Co może być dla ciebie świetne; zapewnia poczucie wspólnoty i wszyscy czujemy, że nie jesteśmy sami, czując się mniej niż tęcze i motyle przez cały czas. Ale czy nie możemy tego zrobić bez obraźliwego mówienia o naszych dzieciach?
Dlaczego nie postarać się wybrać słów bardziej ostrożnie, wziąć oddech i zauważyć, że to ty masz problem z reakcją na zachowanie dziecka? To może nie być tak zabawny, zwięzły, potencjalnie wirusowy post - ale bardziej szanuje twoje dzieci.
I pokazując to podejście, możesz wykorzystać swój wpływ online, aby zachęcić innych rodziców, aby spróbowali zrobić to samo.