Powieściopisarka Jane Fallon o powodach, dla których obejmuje 60

Kiedy pisarka Jane Fallon osiągnęła 60 lat, nagle zdała sobie sprawę z niesamowitej realizacji

(Źródło zdjęcia: Getty Images)

Tutaj ujawnia, dlaczego skończyła się z zamartwianiem się – i dlaczego jest zdeterminowana, by zaakceptować starzenie się, zamiast się go bać.

'> Jane Fallon to bestsellerowa i wielokrotnie nagradzana autorka, która do tej pory napisała jedenaście powieści. Jest także byłym producentem telewizyjnym. Jej najnowsza powieść „Worst Idea Ever” ukazała się w kwietniu tego roku. Tutaj ujawnia, dlaczego skończyła się z zamartwianiem się – i dlaczego jest zdeterminowana, by zaakceptować starzenie się, zamiast się go bać.

Jane Fallon to bestsellerowa i wielokrotnie nagradzana autorka, która do tej pory napisała jedenaście powieści. Jest także byłym producentem telewizyjnym. Jej najnowsza powieść „Worst Idea Ever” ukazała się w kwietniu tego roku.

Tutaj ujawnia, dlaczego skończyła się z zamartwianiem się – i dlaczego jest zdeterminowana, by zaakceptować starzenie się, zamiast się go bać.

Zeszłego lata kupiłem ogrodniczki. To samo w sobie nie jest nowością. Byli wszędzie. Urocze, wygodne, pocieszające w chaosie pandemii. Ale za kilka miesięcy zbliżały się wielkie – biiiig – urodziny. Czy mogę je zabrać? A potem przyszedł decydent.

Głupio przeczytałem jedną z tych opinii w Internecie. Rzeczy, które kobiety po 50. roku życia nie powinny nosić. Byłem już prawie na drugim końcu tej dekady. Ogrodniczki były numerem trzy po dżinsach typu boyfriend i spodniach bojowych. To przesądziło o tym. Zawsze nienawidziłam, gdy ktoś mi mówi, co mam robić. Zamówiłem od razu. A potem radośnie włóczyłem się po wczesnoletniej fali upałów w kombinezonie, kamizelce (kolejne „nie-nie” – nie daj Boże, żeby trochę chwiało się trochę menopauzalnego ciała na ramionach) i jaskrawych tenisówkach (nie do przyjęcia). Czułem się fantastycznie. Poczułem się jak ja.

kiedy budzi się niedziela 2019

„Zawsze byłem okaleczony potrzebą udowodnienia siebie”

Sześćdziesiąt to polaryzujące urodziny. Wiek, w którym – kiedy dorastałam – kobiety przeszły na emeryturę i poddały się życiu w bingo i szydełku. Gdy zbliżałem się do wielkiego dnia, znajomi ostrzegali mnie, że powinienem zachować to dla siebie, że zostanę spisany na straty, oddany na śmietnik. Jeden dał mi numer do chirurga oka. Postanowiłem, że potrzebuję nowych przyjaciół.

„Za kilka miesięcy/tygodni/dni skończę 60 lat” – zacząłem ogłaszać każdemu, kto pytał, jak się czuję. Nie mogłem się powstrzymać, po prostu wyszło z moich ust. Oczywiście liczyłem na „Nie! Nie patrzysz ani dnia na...” reakcję. Nadal jestem taka płytka. Ale to nie tylko to. To było jak wolność. Jakbym mogła w końcu przestać się martwić o to, co myślą inni i po prostu być sobą.

Ricky Gervais i Jane Fallon

Jane Fallon i jej partner Ricky Gervais

(Źródło zdjęcia: Getty Images)

Zawsze byłem sparaliżowany potrzebą wykazania się: jako boleśnie nieśmiały dzieciak, który wiedział, że ma wiele do powiedzenia, jeśli tylko zdoła zebrać się na odwagę, by otworzyć usta, jako najmłodszy z dużej rodziny, który potrzebował sposobu wyróżniać się z tłumu, jako plus znanej partnerki, jako kobieta. Więc skupiłem się na karierze, która dałaby mi głos. Najpierw telewizja, a potem cudem moje marzenie o pisaniu powieści.

Więcej od woman&home:

Menopauza potrzebuje rebrandingu wizerunkowego – świętujmy to, czym naprawdę jest
Moim zdaniem „wina babci” to naprawdę rzecz dla dzisiejszych babć
Dlaczego powinniśmy przestać mówić kobietom po 40. roku życia, aby obcinały włosy?

Ale wciąż zaglądałem przez ramię. Czy byłem wystarczająco dobry? Czy to trwało? Jeśli nie, to co wtedy? Wywieram na siebie straszliwą presję, zamiast cieszyć się sukcesami. A potem w zeszłym roku to wszystko się skończyło. „Niedługo skończysz 60 lat”, zaczął mówić głos w mojej głowie. „Nikt już od ciebie niczego nie oczekuje. Wszystko, co osiągniesz, to bonus”.

„W naszej historii jest piękno. Nie chcę wyglądać, jakby moja twarz została wyprasowana. chcę wyglądać jak ja”

Może to pandemia zmusiła mnie do ponownej oceny moich priorytetów, tak jak wielu ludzi. A może po prostu ten wiek, ten kamień milowy, który zawsze wydawał się przełomem, po prostu nie wydawał się taki przerażający, gdy spojrzałeś mu prosto w twarz. To było jak prezent. Ulga. Szansa na zrobienie rzeczy z miłości do tego, a nie tylko udowodnienie racji.

Nie mam zamiaru starzeć się z wdziękiem, ale postaram się zrobić to naturalnie. W naszej historii jest piękno. Nie chcę wyglądać, jakby moja twarz była wyprasowana, wiecznie zaskoczona, pusta. Chcę wyglądać jak ja. To nie znaczy, że się poddałem. Daleko stąd. Pracuję (dużo), aby moje pozornie obraźliwe ramiona 60-latka były tak szczupłe i umięśnione, jak to tylko możliwe. Planuję się nimi pochwalić przy każdej możliwej okazji.

Wyszukam listę rzeczy, których kobiety w moim wieku nie powinny nosić, i założę to wszystko od razu. Nadal mam włosy z pasemkami blond, ponieważ siwe włosy i moja naturalna skłonność do puszenia się wydają mi się o krok za daleko. Każdego dnia spędzam godziny, wyrywając włosy z brody w moim przerażającym lustrze powiększającym x10. Ale chodzi o to, że robię te rzeczy dla siebie, nie dlatego, że próbuję kogoś oszukać, by myślał, że jestem młodszy ode mnie. Czas płynie do przodu, wszyscy się starzejemy. Dlaczego to takie złe? Powinniśmy to świętować.